Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Opinion Leaders and Peace Committees in Kurdish Society

Yıl 2019, Cilt: 5 Sayı: 2, 435 - 457, 25.08.2019
https://doi.org/10.21600/ijoks.572146

Öz

Throughout history, the Kurdish people maintained a largely rural lifestyle. However, starting in the 20th century, the transition to a settled lifestyle began in full force. The Kurds in Turkey migrated to the cities largely because of agricultural mechanization and increasing rural population density in the 1970s. In the 1990s, millions of Kurds were moved away from rural areas through forced migration. These migratory movements disrupted the traditional Kurdish social order. In the original Kurdish structure, elites such as mirals, gentlemen, aghas, and sheiks ruled the political-economic-social relations. At each stage in the population shift, roles were rearranged in the hierarchy. Some of these actors, which are today often called "opinion leaders," have lost their old roles over time, while others maintained them, though  with different names and under different authority figures. In Kurdish society, accustomed to living far from the control of central state authorities, peace committees carrying out reconciliation organizations were also affected by the change of role.

The aim of this paper is to question the roles and positions of opinion leaders in today's Kurdish society and to evaluate the effectiveness of peace committees. This research is made up of observations, research notes, and interviews conducted between 2014 and 2017 in Diyarbakır, Şanlıurfa, Batman, Siirt, Şırnak, and Mardin.

 

Kaynakça

  • Althusser, L. (2010). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları. (A. Tümertekin, Çev.) İst: İthaki.
  • Ay, M. (2012, Mart 10). http://huseynisevda.biz.
  • Bauman, Z. (2001). Community: Seeking Safety in an Insecure World. Cambridge: Polity Press.
  • Beşikçi, İ. (2014). Doğu Anadolu'nun Düzeni: Sosyo-Ekonomik ve Etnik Temeller . İst: İsmail Beşikçi Vakfı Yay.
  • Bruinessen, M. v. (1992). Kürdistan Üzerine Yazılar. İst: İletişim.
  • Bruinessen, M. v. (2013a). Ağa, Şeyh, Devlet. (B. Yalkut, Çev.) İst: İletişim.
  • Bruinessen, M. v. (2013b). Kurds and the City. H. Bozarslan, & C. Scalbert-Yücel içinde, Joyce Blau, l'éternelle chez les Kurdes (s. 273-295). Paris: Institut Kurde de Paris.
  • Çağlayan, E. (2014). Cumhuriyet'in Diyarbakır'da Kimlik İnşası (1923-1950). İst: İletişim.
  • Çağlayan, H., Özar, Ş., & Doğan, A. T. (2011). Ne Değişti?- Kürt Kadınlarının Zorunlu Göç Deneyimi. İst: Ayizi.
  • Çiçek, C. (2015). Ulus, Din, Sınıf: Türkiye'de Kürt Mutabakatının İnşası. İst: İletişim.
  • Çiftçi, K. (2009). Soğuk Savaş Sonrasinda Abd: Riza”ya Dayali Hegemonya"dan "İmparatorluk" Düzenine. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 5(10), 203–219.
  • Dikeçligil, B. (2007). Kültür Kavramının Analizi veya Sosyo-Kültürel Gerçekliğin Yapısı Üzerine Bir İnceleme. K. Alver, & N. Doğan içinde, Kültür Sosyolojisi (s. 133-150). Ank: Hece Yay.
  • Ebinç, S. (2008). Doğu Anadolu Düzeninde Aşiret-Cemaat-Devlet (1839-1950). Ankara Ünv. SBE, Ank.
  • Erder, S. (2007). İstemedikleri Halde Sürülenler- Zorunlu Göç ve Sonrası . İstanbul(61).
  • Ergil, D. (2010). Kürtleri Anlamak. İst: Timaş.
  • Gans, H. J. (2005). Popüler Kültür ve Yüksek Kültür. (Emine O. İncirlioğlu, Çev.) İst: YKY Yay.
  • Gerzon, M. (2006). Leading Through Conflict: How Successful Leaders Transform Differences into Opportunities. Boston: Harwara Business School.
  • Gökalp, Z. (1992). Kürt Aşiretleri Hakkında Sosyolojik Tetkikler. (Ş. Beysanoğlu, Dü.) İst.
  • Gültekin, A. K. (2013). Kürt Topluluklarda Aşiret Tipi Toplumsal Örgütlenme Yapılarında Değişme Dinamiklerine Güncel Bir Bakış: “Beğendik – Bêdar Örneği” (Siirt – Pervari). Praksis, 29, 87-106.
  • Jwaideh, W. (2012). Kürt Milliyetçiliğinin Tarihi- Kökenleri ve Gelişimi. (İ. Çekem, & A. Duman, Çev.) İst: İletişim.
  • Karadeniz, S. (2012). Aşiret Sisteminde Dönüşüm: Aşiretin Kentte Aldığı Yeni Şekiller- Batman Örneği. İnönü Ünv. SBE, Malatya.
  • Karataş, İ. E. (2006). Max Müller: Hayatı, Eserleri ve Dinler Tarihindeki Yeri. İzmir.
  • Karayılan, M. (2013, 6). http://www.yeniozgurpolitika.org.
  • Kaya, A. (Dü.). (2009). Türkiye’de İç Göçler – Bütünleşme mi? Geri Dönüş mü? İstanbul, Diyarbakır, Mersin. İst: İBÜ.
  • Keser, İ. (2011/b). Çocuk Cinsel İstismarı- Diyarbakır Örneği. Ank: Karahan.
  • Koca, H. (1998). Yakın Tarihten Günümüze Hükümetlerin Doğu-Güneydoğu Anadolu Politikaları. Konya: Medya Grafik.
  • Kutlay, N. (2012). Kürt Kimliğinin Oluşum Süreci. Ank: Dipnot.
  • Marcus, A. (2007). Blood and Belief: The PKK and the Kurdish Fight for Independence. New York and London: New York University Press.
  • Mardin, Ş. (1992). Din ve İdeoloji. İst: İletişim.
  • Mills, W. C. (2000). The Power Elite. New York: Oxford.
  • Nikitine, B. (2010). Kürtler. (E. Karahan, H. Akkuş, & N. Uğurlu, Çev.) İst: Örgün.
  • Norberto, B. (1993). Sivil Toplum ve Devlet: Avrupa’da Yeni Yaklaşımlar. Ayrıntı.
  • Ökten, Ş. (2010). İktidarın Sosyolojik Kimliği: Aşiretlerde İktidarın Biçimi ve Kaynağı. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 13(2), 183-215.
  • Ortatepe, E. (2014). Terörle Mücadelede Sivil Toplumun Rolü: Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerin'de Kanaat Önderleri. Ank.
  • Özşanlı, S. (2009). 9 Yılda 454 Kan Davasını Bitirdik. Her Yönüyle Dernekler Dergisi, 57-61.
  • Resmi Gazete. (2018, 6 2). Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuculuk. 30439.
  • Sennett, R. (1993). Authority. New York: W. W. Norton & Company.
  • sondakika.com. (2009, Ağustos 12). http://www.sondakika.com/haber-sanli-barisciyi-5-bin-kisi-ugurladi/. adresinden alındı
  • Swingewood, A. (1977). The Myth of Mass Culture. Humanities.
  • Tan, A. (2010). Kürt Sorunu. İst: Timaş.
  • Tuncay, M. (1981). Türkiye Cumhuriyeti'nde Tek-Parti Yönetiminin Kurulması (1923-1931). Ank.
  • Weber, M. (1995). Toplumsal ve Ekonomik Örgütlenme Kuramı. (Ö. Ozankaya, Çev.) Ank: İmge.
  • Weber, M. (1998). Sosyoloji Yazıları. (T. Parla, Çev.) İst: İletişim.
  • Yalar, M. (2012a). Seyda, Mela ve Faqilerin Bölgenin Dini ve Kültürel Hayatındaki Yeri. Medrese Geleneği ve Modernleşme Sürecinde Medreseler. Muş.
  • Yalçın-Heckmann, L. (2012). Kürtlerde Aşiret ve Akrabalık İlişkileri. (G. Erkaya, Çev.) İst: İletişim.
  • Yanmış, M. (2016). Yakın Dönemde Kürtler: Kimlik, Din, Gelenek. Ank: Grifon.
  • Yeğen, M., Tol, U. U., & Çalışkan, A. M. (2016). Kürtler Ne İstiyor? Kürdistan'da Etnik Kimlik, Dindarlık, Sınıf ve Seçimler. İst: İletişim.
  • Yıldız, H. (1989). Aşiretten Ulusallığa Doğru Kürtler: Politik Felsefe Açısından Kürt Toplumunun Kritiği. Stockholm: Heviya Gel.
  • Yılmaz, H., Tutar, C., & Varol, M. (2011). Hizbullah Ana Davası: Savunmalar. İst: Dua.
  • Yüksel, M. (1993). Kürdistan'da Değişim Süreci. Ank: Sor.
Toplam 50 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Mehmet Yanmış 0000-0002-4661-0109

Yayımlanma Tarihi 25 Ağustos 2019
Gönderilme Tarihi 30 Mayıs 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019Cilt: 5 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Yanmış, M. (2019). Opinion Leaders and Peace Committees in Kurdish Society. International Journal of Kurdish Studies, 5(2), 435-457. https://doi.org/10.21600/ijoks.572146


NOTICE: All submissions will be accepted through the Manuscript Submission System. Please click on http://ijoks.com/ and register to submit a paper.