Journal of Kocaeli Health and Technology University

Öz

Demir eksikliği, dünya çapında en yaygın mikro besin ögesi eksikliği olarak kabul edilir. Gelişmekte olan ülkelerde, küçük çocuklarda anemi prevelansı %50’ye yakındır ve bu aneminin yaklaşık yarısının demir eksikliğinden kaynaklandığı düşünülmektedir. Aneminin başlıca sağlık sonuçları arasında erken doğum, anne ve çocuk ölüm riskinde artış, çocuklarda bilişsel ve fiziksel gelişimde bozulma, yetişkinlerde fiziksel performans ve iş verimliliğinde azalma ve yaşlılarda bilişsel gerileme gösterilebilir. Demir, hemoglobinin oksijen taşıma kapasitesi, doku oksijenasyonu, DNA, RNA ve protein sentezi, nörolojik gelişim ve enzim aktiviteleri gibi biyokimyasal işlevlerde rol alır. Demir eksikliği, demir alımı ve emilimi ile gereksinimler arasındaki uzun süreli negatif denge nedeniyle oluşur. Diyeti düzenlemek demir eksikliğini önlemek için en iyi ve sürdürülebilir stratejidir. Bir dizi diyet faktörü, demir ve diğer besin bileşenleri arasındaki etkileşimler demirin emilimini etkiler. Diyet değişiklikleri, ek besinler sağlayarak veya besin takviyeleri ile besin arasındaki olumsuz etkileşimleri önleyerek, farmakolojik tedavinin tamamlayıcısı olarak da işlev görebilir. Besin zenginleştirme ve demir takviyeleri de demir eksikliği anemisini prevelansını azaltmak ve kontrol altına almak için uzun vadeli stratejilerdir. Bu derlemede demir eksikliği anemisi, tedavi yöntemleri, demir emilimini etkileyen faktörler ve bu faktörlerin demirle etkileşimleri özetlenmektedir.